Yiğit Şiiri - Sibel Maral

Sevginin anlamını bilmeden baktı gözlerin bir çiçeğe
Ölüme musallat oldu kaderin, talihin pençesinde
Şiirdin sen, benim kalemimde
Geceler kadar karanlık özlemdin içimde
Al git sevgini, özlemini ve o güzel hasretini
Yıkılmasın yeterki içimdeki sen
Çırpınışlardan kalanları topluyorum
Evet, ben, benliğimi ellere yolluyorum
Kapılar...
Ah kapılar!
Yüzüme kapandınız da ne oldu?
Sözler birer birer anlamını kaybetti
Kanadını yitirdi hisler uçmaz oldu
Gitti de taa uzaklara, haberi tez geldi,
O, artık bedensiz bir yiğitti...