Yığıldı Kaldı Kağıtlar

Zarflar yine boş kaldı çekmecede öyle yaşlandı hiç tanıyamadı içini dolduracak sevda mektuplarını
Efkar bastı bak yine akşamları ve yağdı Allah yağdı gözlerim hiç durmadı kıskandırdı koskoca bulutları
Yerde yığıldı kaldı üstüste kağıtlar katlanıp katlanıp atıldı hiçbiri yansıtmadı bendeki tutkuları
Ne yapıp ne edip bir yol bulup akmalı ama bu deniz yoksa dolup taşacak boğacak o körpecik umutları

En az birkaç kere yankılandı boş sokaklarda adın sesimde sonra kendine çarpıp düştü ıslak kaldırımlara
Paltomun yakasına gömüldüm iyice her adımda biraz daha yürüdüm çıplak duvarlara tutuna tutuna
Koynumdan eski bir resim çıkarıp yüzüne bakıp öptüm o an ısındı içim kesildi ağrılarım az da olsa

Uğrunda harcandığın şey her neyse yada kimse değmiş olsa bari bizi yarı yolda koyup gitmeni haklı kılsa
Duydum da kaç defa inanmadım ki hiç ben olmaz dedim hep bize bunu yapmaz o ölse yaşatmaz bu acıyı asla
Ellerinle yerden beni bir sen toplamıştın ve yine sen öyle bir dağıttın ki hiç kimse toplayamaz bundan sonra
Nöbetteyim bak ben hala bana kalan tertemiz anıların başında kimse el süremez onlara sen bile hatta