Yiğidin Gözyaşları Şiiri - Erdem Bozkurt

Ölüm, katre elem vermez de yiğide,
Titrer, bir dem gözlerini kaçırsa yar.
Gam olmaz deme o alevden sinede,
Feryat etmez ama yiğitler de ağlar.

Yedi cihan bir olup, dikse taşını,
Kendi girer toprağa, eğmez başını,
Bir ömürdür içine döker yaşını,
Kimse görmez ama yiğitler de ağlar.

Namertler güler ya insanın yüzüne,
Yiğidin isyanı bu kahpe düzene,
Bunca hengameden dönünce özüne,
Çekmez olur sine, yiğitler de ağlar.

Vuslatın gölgesi düşünce yüzüne,
Volkanlar imrenir kalbinin közüne.
Başka bir göz değse yarinin gözüne,
Dağlanır yüreği, yiğitler de ağlar.

.
.
.
.

Yiğit, öldüğünde gözde değer bulur,
Bu yalan dünyada düzen böyle yürür,
Sevdiği dilber başkasına yâr olur,
Taş olsa da yüreği, yiğitler de ağlar.

Şah-ı Kelâm