Yiğidim Şiiri - Rabia Erbaş

-Yiğidim
Bir bebek geldi dünyaya,
Usulca fısıldadılar kulağına, Yiğidim.
Yigit bebek neşe saçıyordu etrafa
Şefkatle sarmaladılar, büyüttüler.Sunnet ettiler,
eline kına yaktılar. Gözyaşıyla asker ettiler.
ana yüreği sızladı, uğurlarken yiğidi
- Kınalı kuzum tez gel ,
Direniyordu vatan hainleri, bayrağı indirmeye
Eli silahlı, göğsü siper ,gözü pek askerim engelliyordu.
Ömer'in eli Bayrakta, kendisi ölü.
Osman yetişti, bayrak düşmeden.
Ne acı şehit düştü.
Gözü pek Yiğit, yetişti. Bayrak düşmeden
iki kursunla, vurdu haini, Geri çekilmediler.
Korkar mı Yigit ? Bağırıyordu :
Vatan bölünmezz, bayrak düşmezz.
Kurşunlar giriyordu, bedenine.
Düşmemek için direniyordu. Bağırıyordu Yiğidim:
Bayrağım benim kânımm, varsın bana bulansın.
Düşüyordu Yiğidim. Kurşunlar dokuz oldu,
dokuz kursunla düştü yere , Yiğidim.
Indi gözüne perde, melek geldi.
- Uzat elini Yiğit.
Gülümsüyordu Yiğidim.
- Anam anam! Gözün aydın anam, sehit düştüm Anam.
Yiğidin başında Mert. Yiğidin son sözü
- Bayrak sana emanet.
Kanını yıkıyordu melekler, Yığidim beyazlar içinde
Görüyordu, Ömeri, Osman'ı, Mert'i, Yaşar'ı.
Sıra sıra dizilmiş askerler. Gül kokar, cennet bahcesinden asker'im.
Melekler sual soruyor:
- Omer şehitliğin niye?
- Bayrak aşkı.
- Eren Şehitliğin niye?
- Vatan aşkı
- Yakup şehitliğin niye ?
- Bayrağım
- Yiğit sehitliğin niye?
- Vatanım.
Gözünüz arkada kalmasın askerim,
kanın yıkandı nurlar içinde.
Gözü yaşlı ağlamasın ,askerim diye.
O en güzel mertebe.
Dokuz kurşunla düşse de.
Bayrak vatan kanı ,yıldızım sizler.
Kavuştunuz nur'lara
haber sal müjde ile
Kınalı kuzun, şehittir desin.
Sakın hâ isyan etmesin,
Yiğit'in mertebi şehitliktir ,desin..
Anam ağlamasın, desin:
- Vatanım sağolsun.
Askerim Yiğidim.
Son sözümdür, şehitliğim..
🇹🇷💙