Yiğidim Şiiri - Özay Karakuş

NE BEDENİME NE ZİHNİME VURABİLİRLER BİR KİLİT
NE DE BAŞKASININ SIRTINDA YAŞAYAN PİRE BİT
NE DE KAPISINDA DURAN YAL BEKLEYEN İT
OLMADIM GÜZELİM BEN YİĞİDİM YİĞİT

GÜLLER ARASINDA DOLAŞIRKEN BİR DİKEN GİBİ ÖNÜMDE BİT
EN KALLEŞ ACILARIN DİBİNE EN YÜKSEK UÇURUMDAN İT
TERKEDERSEN BENİ GİDECEĞİN YERE KADAR GİT
ÜZÜLÜP AĞLARMIYIM BE BEN YİĞİDİM YİĞİT

ATSALAR BİR ATEŞİN İÇİNE MÜNFERİT
BAĞRIMA KURŞUNDAN ÇİZSELER BİR ŞERİT
İNAN Kİ GÜZELİM BUNLAR BANA ÇOK BASİT
DEDİM YA BEN YİĞİDİM YİĞİT

...HEMDE YİĞİTLERİN KRALI...DUYMAK İSTEMEZSİN GÜCÜNE GİDER BELKİ AMA BAK DUR DİNLE BEN NE SAF BİR AŞIK NE DE ZAVALLI BİR KÖLEYİM
DEDİM YA HEP SÖYLÜYORUM YA......BEN... YİĞİDİM.....YİĞİT...

------------münhasıran