Yiğidim Şiiri - Emin Baydil

Kurban olam, kalk yiğidim!
Hele heyyy! Hele, hele heyyy!
Bak, zafer naraları gökkubbede
Seni bekler, sen de katıl yiğidim!

Gök kurudu, yer kurudu,
Oysa millet senden bekler umudu.
Zafer...Zafer...Hele hey zafer!
Kim dedi ki, Türk uyudu? ! ..

Gök, yine buluta tutsak,
Yine yağmur yağacak.
Dağılacak, dinecek kapkara kâbus
Yiğidim kalk, güneş doğacak.

En sâde endâmıyla dağım, taşım
Görünürken aksın gözyaşım.
Şu şenlenen yurt, şu anavatan
Namusum, şerefim, açık alnım, dik başım...

Hilâlle yıldız birliğinde
Gülü koklarım al renginde.
Mezarımı yırtarım, ölsem,
Ölmezsem, bayrağımın dibinde.

Bülbül feryâd ededurur,
Kahpe düşman, öylesine kudurur.
Isıran şu köpek, leş de olsa vur,
Çünkü bu leş, böyle buyurur.

Zaman haykırıyor, uyumayın!
Uyurken sular, döşenir mayın.
Kurban olam kalk yiğidim!
Güneş doğa zirvesine Altay'ın.

İşte köpek, işte pire, işte bit!
Bunlar gibi daha nice parazit,
Canımızdan kanımızı emerler.
Uyan, uyan diyorum,
Uyanmazsan, öl de git! ..

Bilge Kağan derki: 'Titre ve dön kendine! '
Aman verme şu uyuz, düşman köpeğine.
İşte bayrak öne geç, düşersen bir diğerine
Ver ki dikilsin ufka, o görünmez engine.

Gök kurudu, yer kurudu.
Oysa millet, senden bekler umudu.
Zafer, zafer! Hele heyyy zafer!
Kim dedi ki, Türk uyudu? ! ..