Yiğenim Seyhan Kahraman'a

Bu şirimi ben öldükten sonra okuyasın
Seyhan seni çok severdim anlayamazsın
Anneyin annemden çok iyiliği oldu bana
Bir ablanmış gibi bana hiç bakmıyasın

Çünkü seni kendi evladım gibi sevmiştim
Her perişanlığını gördükçe ayrıca erimiştim
Altınoluk'da bu yaz yanıma gelip konuşmuştun
İşte artık akıllanmış rahat ölürüm demiştim

Biliyorum babandan sonra çok yalnız kaldın
Korunacak bir ağaç dal belkide bir çalı aradın
Bulamayınca o arkadaşıyın yanında rahatladın
Bu da annenden aile düzenini alt üst etti sanırım

Seyhan canım benim artık bir yerde duralım
Kendine bir ev kur çoluk çocuğa kavuşturalım
Yarın herşey böyle gitmez hastalık var bilelim
Buna göre geleceğini ona göre ayarlıyalım

Annen de bir kaç torunum olsunda göreyim ister
Sana söyleyemezse şunu bil her kes onu hisseder
Herşey senin elinde fazla zorlama sağlıklı iken karar ver
Yuvanı kur onlarda babaanne diye hep özlüyecekler

Zannetmeki başın ağrımaz hastada olunmaz deme
O olacak ailen seni ve geleceğini ihtiyarlığını bekleme
Sevaptır büyükleriyin hatırını kırma onları hiç incitme
Son sözlerim Seyhan yabana atıp geleceğini lekeleme
23.04.2008
Bahattin Tonbul