Yiğenim Celal Gitmiş Şiiri - Nebi Ünler

Demin bir haber geldi, sılamız Adana’dan
Hemen takvime baktım, gün on altı Nisan’mış…
Yiğenim için rahmet diledim Yaradan’dan
Celal kalp den yıkıldı… Çok acı bir lisanmış.
…..
Yeğenim Celal gitmiş, hiç dönülmez o yere,
Cepsiz, dikişsiz çaput, yalnızlık ve karanlık…
Ben geldim anne deyip, ablama selam vere,
Beraber büyümüştük… Dayı, yeğen akrandık!
…..
Biraz burukluk vardı, muhabbeti kesmiştik
Keşkeler lava döndü, tüm özürler faydasız…
Birlikte vatan borcu, asker olup esmiştik,
Kaç tane asker vardır, güzellere sevdasız.
…..
Seksen ihtilalinde altmışa bir tertiptik,
O İzmir/Bornova’da Jandarma Komando’ydu…
Denizli’de Tankçıydım, mektuplarla dertleştik,
Altmışıncı yaşında, Celal’i ecel soydu.
…..
Er geç geliriz yeğen, hepimiz öleceğiz
Şu dayın Yılgın Yağmur, bak ardından ağlıyor
Heybemiz de ne varsa, Mizan da böleceğiz
Doğum yüz güldürürken, ölüm yürek dağlıyor.
…..
Aşiyansız, 16.04.20 - 17.02 Y.Y.