Yığal Şiiri - İbrahim Çelikli

köyde hayat zor
gece-gündüz
yaz-kış
uyku tünek
dur-durak yok
çalış babam çalış

sabahları bireş geş gaksınlar
'mamir gibi' dokuzda işe ğettsinler

böyük şe(hir) rlere getsinler
ne demişler
“ol böyük yerde
öl böyük yerde”

“boğulcağsan da böyük denizde boğul”acan

'bizim gibi sürünmesinler
aydan-aya da olsa
ellerine geşçeği bilsinler'

'yarım ekmekde olsa
Dövlete sırtlarını dayasınlar

bizim işimiz 'feleğe galmış'
ya ya(ğ) mır ya(ğ) ar toprak yığallanır
tohumu saçarız

ya yağmaz; yağmır doasına çıkarız,
gözümüz “Boyalının Koyakta”
“Çalkırında”
“Galabakta ”
ya(ğ) mırın yoluna bakarız
“-hacı yolu gözler gibi”

Çalkırı’ndan bu yana serpiştirip geliyosa
ortalıkta ne var ne yok dıkarız içeri
goyunu-geçiyiyi hayatdaysalar avlıya
ahıra gaparız tavığı, ineği, öküzleri, eşeği

dağdaysa “-Allah ecirini versin”
yolcunun, çobanın, ileşberin
“-Allah m(uh) afaza
afatından sakla ya Rabbi”
“-az verip bezdirtmesin,
çok verip azdırtmasın”