Hüseyin Huylu mu Yezit Huylu mu?
Benlikten,
Bencillikten,
Nefsânî arzudan,
Hayvânî duygulardan sıyrılmışsa bir yürek —
Ona İNSAN denir.
Aklıyla düşünür,
Bilimle anlar,
Fenne kulak verir.
Sevgiyle yaklaşır,
Merhametle sarar,
Vicdanla yargılar,
Ahlâkla yaşar,
Erdemle yürür,
Namusla durur,
Onurla yükselir,
Haysiyetle konuşur,
Edeple susar —
İşte İNSAN budur.
Hak yolunda yürüyen,
Adaletten ayrılmayan,
Rızalıkla helâli arayan;
Alınteriyle,
Emekle,
Değer üreterek
Helâl kazanan —
Ona Hüseyin huylu denir.
Hz. Hüseyin'in yası,
Sadece ağlamakla tutulmaz;
Davasını bilerek,
Hakkı yaşatarak tutulur.
**
Peki sen —
İNSAN mısın?
İNSAN olabildin mi?
Benliğine tutsak,
Bencilliğinden kurtulamamış,
Nefsinin kölesi,
Hayvaniyetinin esiriysen,
Bilime, mantığa düşmansan;
Sevgiye uzak,
Merhametsiz,
Vicdansız,
Ahlâksız,
Namus bilmez,
Şereften yoksun,
Edepsiz bir ruh taşıyorsan;
Hakkı çiğner,
Adaleti unutur,
Rızaya sırt çevirir,
Alınteri dökmeden kazanır,
Emeksiz zenginleşirsen —
Söyle, sana İNSAN denilir mi?
İNSAN olabilene ne mutlu!
O, Hüseyin huyludur.
Ama İNSAN olaMAYAna —
Yezit huylu denir.
Dünya Yükünün Hamalı
Kayıt Tarihi : 24.7.2025 12:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!