Yezit Şiiri - Rubil Demir

YEZİT
Nasıl anlatayım halini,
Zaruret gibi bir yezitsin.
Herkes öğrensin ahvalini,
Cehalet gibi bir yezitsin.

Varlığın yok, hibe edersin,
Atar tutar eser gürlersin.
Helal haram yiyip içersin,
Siyaset gibi bir yezitsin.

Kâh, orduda ihtilal yapar,
Kâh, gazetede köşe kapar,
Paraya tanrı deyip tapar.
Vesayet gibi bir yezitsin.

Hep bana, rap bana, ver bana,
Kasa, kutu, dolar ser bana,
Tekke türbe olsun yer bana.
Ziyaret gibi bir yezitsin.

Gözün; fakirin çaputun da,
Bezinde kirli kaputunda,
Bedava olsa tabutunda.
Velayet gibi bir yezitsin.

Terör zulmü, savaş aracı,
Başlatmış ayrışma süreci,
Böl, parçala, yut bu amacı.
İhanet gibi bir yezitsin.

Allah kitap düşmez dilinden,
Yer içer milletin cebinden,
Kimse kurtulamaz elinden,
Velayet gibi bir yezitsin.

Bakarsın şeytan taşlamada,
Bir felaket olmuş, semada.
Devrilmiş vinç kalmış altında,
Cinayet gibi bir yezitsin.

Bu dünyadan nasıl göçecek.
Geberme şerbeti içecek,
Kıl köprüden geçti geçecek.
Kıyamet gibi bir yezitsin.

Deryada kayığı gemisi,
Karada köpeği kedisi,
Sülale, dayısı emisi,
Aşiret gibi bir yezitsin.

Sen ki alı kıran baş kesen,
Devir böyle gitmez bilesin,
Bir gün tekerlenip düşersen,
Eziyet gibi bir yezitsin.