Yezidem Şiiri - Behçet Gülenay

Sen Afrikalı bir çocuğun
İpini elinden kaçırdığı mavi benekli
beyaz uçurtmam
Bir sevmektir,
...................yaşamak,
Güzel şey
Seni, kendimi, hayatı

Yürürlükten kalkıyor bugün tüm yasaklar
Dur ma, dur…
Küçücük
Bir taş atıversen
Bir yanardağ patlayacak
Tam şurası
Gâh sancır, gâh karıncalanır
Daha bir seviyorum yaşamayı
Hele can; güzel şey
......................yaşamak,
Seni, kendimi, hayatı
İşte şuracıkta çarpıyor bir şey
Hep yeniden, yeniden, yeniden. Mavi

Yezide, Yezidem
Tut elimden beraber yanalım
Gel sen uzan sen tek elime
Gelsen uzansan tekelime
Gelsen her şey güzel

Hele can
Sen, yaşadığım tüm aşklara tek misilleme
Beni sevmeni kıskanırım, sev(me) , sev…
Aç bir kurt sürüsü gibi saldır
Öldüresiye
Ben sende kendimi seviyorum
Seni bir kerecik öpebilir miyim?

He lê can; Yezidem
Ben de benden daha çok, ben
Öyle bir Sen’leşiyorum ki
Katre katre…
Hayır, değil canım, sen
Canımdan da canımsın

Behçet Gülenay