Yetti Artık Şiiri - İbrahim Şengün

Damlalar yüreğimi dağlarcasına vuruyor
Özlemlerim ve özlemin/
Yağmurlar gibi yağıyor üstüme
Bir rüzgâr alıp seni
Benden uzaklara götürüyor.
İçip/içip besleniyor çiçekler
Sen kırağı diyorsun içtiklerine
Oysa onlar gözyaşlarımı içiyorlar kadeh/kadeh.
Hatırlıyor musun?
Sen gideli kaç saat oldu?
Kaç gün geçti? Kaç hafta?
Ben Saymadım…
Hâlâ yanımdasın sanıyorum ben
Gittin/ yoksun işte
Tek başıma koydun beni sen.
Bedenim ateşten gömlek bil
Alevler içindeyim, yanıyorum bil
Yetti artık,
Küllerim savrulmadan
Yetiş sarmala beni / dayanamıyorum yokluğuna.