Yetmiyor İşte Şiiri - Mülte Ci Han

Çocuk olmayı bıraktım ben...
Kabullendim...
Her gün biraz daha büyüyorum ya ben
Ve her gün biraz daha sen oluyorum ya
Yetmiyor işte...
Yanımdayken sen;
Sensiz yaşamayı öğrendim...
Ellerin bu kadar yakınken bana
Dahası nereye baksam seni görürken bu mülteci
Görürken güzel gözlerini
Yetmiyor işte...
Çocuk olmayı bıraktım ben...
Oysa ki o kadar çok istemiştim ki
Kalbinin gizemine ortak olmayı
Belki biraz ileri gidip dudaklarını tanımayı...
İstemedin ya hani sen
Bırak kalsın dedim ya
Ben küstüm bir çocuk gibi...
Belki sen hiçbir şey kaybetmedin...
Ben; seni kaybettim
Ve sen bulmamış bir masal kaldı sende
Masalların öyle hep mutlu bitmeyeceğini öğrendim
Zorla da olsa büyüdüm artık
Keşke hep çocuk kalabilseydim...
Yapamadım sevgilim
Ve çocuk olmayı bıraktım ben...