Yetmişin Üstü Şiiri - Midayet Kara

Günler birer birer, akıp giderken
Zihninde geçmişi, çoktan biterken
Her gün sabah kalkıp, dua ederken
Gününü bekliyor, yetmişin üstü

İleri gidemez, çıkmaz sokaklar
Saçına düştükçe, kar gibi aklar
Bundan sonrasını, ölümü paklar
Gününü bekliyor, yetmişin üstü

Ağrılar başladı, çekemez yükü
Geri döner artık, feleğin çarkı
Eliyle sökemez, kalbinden oku
Gününü bekliyor, yetmişin üstü

Geçmiş tüm dertleri, içine atar
Düşünemez olur, battıkça batar
Geleceğe bakmaz, günlüğü tutar
Gününü bekliyor, yetmişin üstü

Bir gün görmemiştir, çileli başı
Gelecek yok, geçmişe bakar şaşı
Pişman olur, gözünden akar yaşı
Gününü bekliyor, yetmişin üstü

Yaş kemale ermiş, bitirmiş yolu
Takati kalmadı, kalkmıyor kolu
Gövdede yok artık, kırılmış dalı
Gününü bekliyor, yetmişin üstü

Geçmişini yazan, küçük kağıtsa
Başta düşünceyi, bir an dağıtsa
Adına yazılan, bu son ağıtsa
Gününü bekliyor, yetmişin üstü

Ecel bir gün gelir, elbette başa
Dünya malıQ için, düşünme boşa
Azrail bakmıyor, gözdeki yaşa
Gününü bekliyor, yetmişin üstü

Yaşı yetmiş olmuş, gözyaşı dinmez
Geçen o günleri, geriye gelmez
Unutulur gider, kimseler bilmez
Gününü bekliyor, yetmişin üstü
(1410) Eylül 2021