Yetmişe Giderken . II Şiiri - Hüdaverdi Öz

Uyku nedir? Unuttum ben, seneler önce
Bir güzel "düş" aradım yetmişe giderken.
Kanım donar, ahde vefa denince...
Bir yiğit "baş" ararım yetmişe giderken.

Yorgunum ben, bedensel değil, ruhsal yorgun
Bahar ayında, benim yeşil bağım solgun
Gönül dünyamı, dostlarım eyledi bozgun
Bir sıcak "kış" ararım yetmişe giderken.

Kırık değil ki...yorgun...kalkmıyor kollarım
Geldi gitmiyor, zemheridir tüm kışlarım
Akreple yılanla bağlanmış tüm yollarım
Bir gerçek "dost" ararım yetmişe giderken.

Kırdılar camını, şu gönül penceremin
Manası incedir, kalın sözlü hecemin
Dur sorma saatını, bitmeyen gecemin
Bir kutlu "nur" ararım yetmişe giderken.

Gücüm yetmez, aklım yetsede çok şeylere
Derdimi döktüm, halden anlar gecelere
Gurbet...saldı beni, derin düşüncelere
Bir yeşil "güz" ararım yetmişe giderken.

Beni haldan hallere koydu zalım nefis
Terketmedi yıllarca...keder, hüzün, yeis
Uzak değil, yaklaşdıkça yaklaştı terhis
Bir nurlu "göz" ararım yetmişe giderken.