Yetmiş Sayfa Şiiri - Aslı Işık

Bir roman yazmalıyım
Şöyle yetmiş sayfalık
Ömrüm kadar belki de...
Hep seni anlatmalıyım
Bana gerek yok
Senin içinde zaten varım
Gözlerin olmalı elli sayfası
Sevilen seven sevinen gözlerin
Ağlayan gülen gören gözlerin
Pırıl pırıl coşkuyla bakan
Yaşamından çok farklı
Bir sen yaşayan
Belki on sayfada dudakların
İçinde ne varsa
Dışına taşıran
Cesur dokunaklı
Ve seviyorsa eğer
Sesini kilometrelerce uzağa
Duyurabilen
Saçlarını anlatmalıyım beş sayfada
Sana kavuşacağım günleri
Nasıl sayıyorsam tek tek
Saçının her telini
Öyle anlatmalıyım romanımda
Dört sayfada ellerin
Yaş altmışdokuz olduğunda
Ömrümün son anında
Ellerimi
Bu günkü kadar sıcak
Tutacak olan ellerin
Kalan son sayfaya
Ellerim titreye titreye
Noktayı koyarım herhalde
Böyle bir romana
Nokta için bir sayfa
Az elbette
Yüreğini sorma sakın
Onu harflere dökemem
Hem o kitabın her yerinde
Çünkü ne kadarsa yüreğin
Sen o kadar varsın
Ve ne kadar sevebiliyorsa
O yürek
İşte o kadar yaşarsın.