Yetmiş İki Yaşımdayım Şimdi

Omuzlarımda yük değil artık zaman
Daha çok heves, boşveriş...
Unuttum kabuk bağlayan yaraları,
Postacının getirdiği o tarifsiz heyecanları,
Geceler boyu süren umutlu _______________rüyaları

Siyah beyaz fotoğraflarda sararıyor yüzüm,
Baktıkça hanımelili bahçelerin serinliği,
Kışta yanan soba sıcaklığı gibi hâlâ.
Burnumda tütüyor gidenlerim.
Kulaklarımda herbirinin sesi…
Bir anı sandığı gibi içimde saklı __________________sevdiklerim.

Çocuklarımın ilk kelimeleri...
İlk yanlışlarına doğrularım...
Torunlarımın ilk bakışları...
Kayıp giden yıllarımın özlemleri.

Yüzümdeki çizgilerde türlü hikayeler,
Gülüp ağladığım anları hatırlatıyor.
Saçımın her beyaz teli olmazlara meydan okuyor sanki
Pişmanlıklar iyikilerimde soluyor.

Artık daha yavaş yürüyorum
Çok doğru…
Daha çok dinleniyorum merdiven basamaklarında
Toprağa, gökyüzüne daha çok bakıyor,
Renkleri, çiçekleri, kuşların sesini daha çok fark ediyorum.
Geçen yıllar hüznüm değil artık.

Bilgeliğime yol açtı çile ateşinde pişmişliğim.
Direncim nefeslerimin kıymetinde
Bu kıymetin dallarında şarkılarlayım
Resimlerin içindeyim geçmişin izleriyle.
Yıllar, ruhumda nakışlı bir örtü…
Gözalıcı desenlerinin altında,
yetmiş iki yaşımdayım şimdi.