Yetmiş Beş Yaş Raporum Şiiri - Nevzat Dağlı

Yaşımız yetmiş beş olmuştur ama,
Ölümü bekleyip duran değilim.
Ömrün son baharı gelmiştir ama,
Bu yüzden strese giren değilim.

Ufak tefek sağlık şikâyetim var,
Her derdime çare bir diyetim var.
Sağlıklı yaşama hep niyetim var,
Fakat iksirleri karan değilim.

Ekonomik gücüm direnir zamma,
Tasarrufla falan tutuyor yama.
Dilenen insana acırım ama,
Kişiye sadaka veren değilim.

Siyaset işinde muhalif oldum,
Gençlikte eylemden hevesi aldım.
Başı dik tutunca çok zorda kaldım,
Muktedir yanında duran değilim.

Haksızı savunan savcıyı sevmem,
Adaleti bozan kovcuyu sevmem.
Masumu avlayan avcıyı sevmem,
Turnayı gözünden vuran değilim.

Sesimi dizeyle ulaştırırım,
Övgümü iyiye üleştiririm.
Haksızı her zaman eleştiririm.
Yağcılıkta ikbal gören değilim.

Tenkide öfkeler kattığım oldu,
Kimi zaman sözü yuttuğum oldu.
Zalimlere taşlar attığım oldu,
Mazlumdan hesabı soran değilim.

Ruhsal durumumda dinginlik vardır,
Sevgimde, saygımda zenginlik vardır.
Umut denizimde enginlik vardır,
Yolları geriye saran değilim.

Yıllardır aşkıma bağlı kalmışım,
Gücümü sevdiğim yârden almışım,
Huzuru yuvada hazır bulmuşum,
Evden başka yere varan değilim.

Gözler kamaştıran başarım yoktur,
Yaşam savaşında yenilgim çoktur.
Gözettiğim çokça emektir, haktır,
Çıkar için plan kuran değilim.

Amacım kötüyü şiirle ezmek,
İyi insanların kalbinde gezmek.
İlkem iyi, güzel, doğruyu yazmak,
Nevzat’ı boş yere yoran değilim.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat