Yetmez mi Sevgilim?

Akılları zorlayıp,
baş başa kalalım,
düşlerden sahillere inelim,
zorlayalım gönlümüzü,
masmavi dünyalarda,
yaşanılası duygularla,
silinmeyecek anılarda yüzelim,
yıllardır içimizde biriken hasret tortularını,
umarsızca silelim...

Küçücük umut tanelerini,
bir bir toplasın ellerimiz hasretle.
Dökülsün dudaklarımızdan vuslatın nağmeleri,
tenlerdense aşkın damlaları...
Ser kadınlığını, nilüfer yaprağı gibi yatağıma,
martı çığlıkları karışsın aşkımıza.
Aşkın rengarenk çizgileri,
nilüfer gibi açsın yüzümüzde....

Sadece sen ve ben olalım.
Durgun suya atılan taşın
ahenkli halkalarla raks ederek büyümesi gibi.
dokunalım, sarılalım,
sevişmeler çığ gibi büyüsün,
sarsın bedenlerimizi, varsın altında kalalım...

Gel! düşlerden gerçeğe usulca yelken açalım,
içimizde ölümsüz sevdayı yaşatalım.
Umutlar sözlerde,
yürekler kederde kalmasın,
sevgimiz bizimle,
tek beden, tek yürek,
ebediyen yaşasın mahşerde...

Koynunda yatsam her öğün,
gözlerimiz beyaz perde,
kalbimizse, aşka mekan olsa...
İmkansız deme sakın!
Bize gerçekler, düşlerden daha yakın.
Uzaktan arzuyla saran hislerimiz var,
yetmez mi sevgilim?

20 Mayıs 2004 16.00 Ankara