Yetmez mi Gönül Şiiri - Mehmet Şahan

YETMEZ Mİ GÖNÜL

Rengini soldurdu oldun hep kara,
Dertleri doldurdu oldun kapkara!
Saçların yoldurdu oldun maskara,
Ona olan sevgin bitmez mi gönül?
Adını andığın yetmez mi gönül?

Belki de dağında erdiğin farklı,
Belki de bağında derdiğin farklı!
Belki de aşkında gördüğün farklı,
Ona olan sevgin bitmez mi gönül?
Aşina sandığın yetmez mi gönül?

Dumansız bacayı ördüm demedi
Gümansız hercai gördüm demedi,
Dikensiz goncayı derdim demedi,
Ona olan sevgin bitmez mi gönül?
Aşkına kandığın yetmez mi gönül?

Bütün renksizleri ala saydırdı,
Bütün denksizleri dala aydırdı!
Bütün zevksizleri bala saydırdı,
Ona olan sevgin bitmez mi gönül?
Boşuna bandığın yetmez mi gönül?

Pir-î Fâni der ki; narıyla piştin,
Aşkın kalbindeki harıyla piştin!
Seven gönlündeki yâriyle piştin,
Ona olan sevgin bitmez mi gönül?
Oduna yandığın yetmez mi gönül?

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNİ)
01.08.2022 – KİLİS