Yetmez mi? Şiiri - Muhittin Alaca

Ben de bir insanım, sanma ki taştan,
Bir haber bekledim, her geçen kuştan,
Kurudukça diktim, gülleri baştan;
Eller bitti, hasret zârım bitmez mi?
Avuç avuç sabır ektim, yetmez mi?

Viran gurbet idi, hep galip çıkan,
Perişan eyleyip, sırtüstü yıkan,
Gözlerden süzülüp, yanağa akan;
Seller bitti, hasret zorum bitmez mi?
Kanlı kanlı yaşlar döktüm, yetmez mi?

Ne sen mesut oldun, ne ben bahtiyar,
Kırlaştı saçlarım, oldum ihtiyar,
Derbeder dolaştım, yâr diyar diyar;
İller bitti, hasret dârım bitmez mi?
İlmek ilmek kahır çektim, yetmez mi?

Sabahı zor ettim, gam kucağında,
Kavrulmak nedir ki, yaz sıcağında,
Eridim, kıpkızıl, kor ocağında;
Küller bitti, hasret nârım bitmez mi?
Alev alev bağrı yaktım, yetmez mi?

Var mıdır sevip de talihi gülen?
Gelir umuduyla, bakarım hâlen,
Uzayıp, kıvrılıp, sılaya gelen;
Yollar bitti, hasret aram bitmez mi?
Mahzun mahzun boyun büktüm, yetmez mi?

Bir tek sen görmedin, herkes farkında,
Bir dağı bırakıp, gittin arkanda,
Tükettim ömrümü, sevda çarkında;
Yıllar bitti, hasret sürem bitmez mi?
Büklüm büklüm olup çöktüm, yetmez mi?

01.12.2018
Muhittin Alaca