Yetmez mi? Şiiri - Kadir Tekçe

Geldim seni gördüm içim “pırr” etti
Sıkıntım, kederim beni terk etti,
Kara bulutlarım fizzan’ a gitti,
Gülüşün bir ömre bedel! ... Yetmez mi?

Seni seviyorum ey ahu gözlüm,
Ellere güneşken, bana “nur” yüzlüm,
Adını anarken eller yanımda
“İçim ürperiyor” desem yetmez mi?

“Sevirim” dediysem, yürekten sevdim,
“Sevdamın uğruna ölürüm” dedim,
Sensiz nefes bile alamıyorken,
“Aldığım nefessin” desem yetmez mi?

Seni, Ben Garibe fazla dediler,
Bir tek gözlerine servet verdiler,
Servetim yoktur ki, ayağan serim,
“Gözümün nurusun” desem yetmez mi?

Para, pul ellerde çokça bulunur,
Sırça köşk, Saraylar, onunla kurulur,
İpekten halıyı seremem amma,
Canımı yoluna sersem yetmez mi?

Kimisi rengine milyonlar sayar,
Dalından koparır, vazoya koyar,
Rengarenk olsa da, gün gelir solar,
Çiçeğin özünü sevdim, yetmez mi?

Üç günlük hevesle geçmez bir ömür,
Hevesle başlayan, geçince ölür,
Sim u zer kıymetin sarraflar bilir,
Cevhere ruh katıp, sevdim yetmez mi?

Umutsuz değilim, biçare gibi,
Sabrım var, dağları delecek gibi,
Işığa sevdalı “kelebek” gibi,
Cemalin nuruyla yansam yetmez mi?

Hayat sofrasında, azığım sevgim,
Bunu paylaşırsan, olurum zengin,
Ömür menzilinde, yürünen yolda,
Ömrümü ömrüne katsam yetmez mi?