Yetmedimi Şiiri - Bayram Ataç

Güldürmedin beni, ne şimdi nede ezeli.
Gezdirmedin ellerin içinde bir gün neşeli.
Zannettim sensin, şu gönlümün güzeli.
Güzel ligini bile zehrettin bana, yetmedi mi.

Tanıştığım o günü doğum günüm saymıştım
Öyle unut verdin ki aşkına deli gibi inanmıştım
vadettiğin mutluluğu ömür sürer sanmıştım
Ömrümü talan ettin de, gittin, yetmedi mi

Muhtaç ettin, kıymet bilmeyen kullara.
Zehrini akıttın, geçmişe gelecek yıllara.
Baharımı çalıp ta, yazımı çevirdin kışlara.
Kara kışları da, aratır oldun, yetmedi mi.

Gönlüm senle, aşkını yaşadığını sandı.
Kalbim kadere, inanır gibi sana inandı.
Bana vadettiğin aşkın hepsi bir yalandı.
Yalan aşka bile, muhtaç ettin, yetmedi mi.

Sana kalbimi vermiştim, kayıtsız şartsız.
Bir günüm, bir gecem geçmedi ağıt sız.
Sen değerini bilmedin, çıktın hayırsız.
Sana verdiğim kalbimi, kırdığın, yetmedi mi.

Yetmedi mi benle, oyuncak gibi oynadığın.
Kimseler kalmadı, acılarımı duyurmadığın.
Bir sırtım kalmıştı kalleşçe vurmadığın.
Sırtımdan da vurdun, vefasızca, yetmedi mi.

Çektiğim acı feryadımla, dağlar taşlar inledi
Sessiz hıçkırıklarımı, yerler gökler dinledi
Gözlerimden yaşlar, bir gün olsun dinmedi
Göz yaşlarımı kuruttun da gittin yetmedi mi

Senin yerine, taşa yalvarsam, taş çürürdü
Dağlara yalvar saydım dile gelir yürürdü
Gönlüme kuru ağaç diksem o bile büyürdü
O sevgini ektiğim, gönlüm çürütün yetmedi mi