Yuvam dediğin evinden,
Aldı götürdü seni bizden
Sinsice yıkılan o duvarlar.
Erkendi, çok erkendi be kardeşim.
Mahzun kaldı ardındakiler.
İçlerinde kanayan, içten içe sızlayan yarasın.
Nasıl olmasın ki; artık sensiz kaldı onlar.
Ya sen, güleç çocuk…
Uykunda mı yakalandın bahtsızım,
Seni de bizden koparan şu ecele bak
Uzaklardasın artık, bizden çok uzak.
Fırlamıştı sana doğru anne ile baban
Ah, çıkarsınlar ki seni balam
Lakin durmadı yıkım, yetmedi zaman.
İş işten geçti, durdu yaşam.
Kayıt Tarihi : 9.8.2023 22:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
6 Şubat 2023 Depreminde yitirdiğimiz; Yusuf Yeğenim, Yasemin Bacım ve Ali Abimin Anısına. Mekanları cennet olsun.
dilinize sağlık
şiirinizi
beğeni ile okudum
Şiirinizi beğenerek okudum tebrik ederim.
İlhamınız bol, kaleminiz daim olsun.
Rabbim bir daha yaşatmasın duygular dizelere su olup akmış tebrikler.
Kimse kimseye yetmiyordu...
Yüreğinize sağlık tebriklerimi sunuyorum...
TÜM YORUMLAR (13)