Yetiyor Bana Şiiri - Celalettin Tokmak

Sen gibi bir güzel dostlar başına
Adını anmakta yetiyor bana
Haşa! Karışamam hiç bir işine
Dalına konmakta yetiyor bana.

Daha düzeltmeden hakka önümü
Divane gönlümde bir gün dönümü
Kimseyi tanımaz şaşı yönümü
Hep sana dönmekte yetiyor bana

Kızma bana suratını asıp da
Ses yükseltme, yüreğini kısıp da
Nazarının efsunuyla esip de
Sonradan dinmekte yetiyor bana

Uzak ufukları seninle bulup
Sihr-i aşkın ile bir sarhoş olup
Ateşinin küllerinde kaybolup
Sessizce sönmekte yetiyor bana

Celâli’yim yapayalnız durarak
Bir ok atıp hasretliği vurarak
Sensizliğe, senli düşler kurarak
Sevdânla yanmakta yetiyor bana.

27 Nisan 2012 Sivas