Yetiyor Bana Şiiri - Halil İbrahim Yıldız

Bir bakışın yetti fikrimi aldın
Gülüşünle beni sevdaya saldın
Bedenin gelmedi gölgenle daldın
Uzaktan seyretmek yetiyor bana

Ağlasam gülsem de sen aklımdasın
Yıllar silemedi hep saklımdasın
Kader ördü ağı yasaklımdasın
Uzaktan seyretmekte yetiyor bana

Sen hazırdın bana kendim suçluyum
Ezelim olmadı kem sonuçluyum
Sevmeyi unuttum ben oruçluyum
Uzaktan seyretmek yetiyor bana

Hasret bulutları çöktü arş’ıma
Damlalar acıyı döker yaşıma
Gelmesen de aşk’ım yanı başıma
Uzaktan seyretmek yetiyor bana

Uzansa ellerim erişmez boşa
Yazım ve baharım dönüştü kışa
Her şeye razıyım hep mutlu yaşa
Seni seyretmekte yetiyor bana

Gönlümdeki bağın sen idin ilki
Yıldıramaz güçler silemez bilki
Bir gecede olsa hayale gelki
Seni seyretmekte yetiyor bana

Yeter Halilim yeter bitsin feryadın
Ermedi vuslata söndü muradın
Taşların üstünde olsa da adın
Seni seyretmekte yetiyor bana

Halil İbrahim Yıldız