Yetiştir Beni Şiiri - Hikmet Nazlı

Aşkına tutuştu, yandı çerağım
Söndür, bir şifaya yetiştir beni
Sen ustasın ben de sana çırağım
Adam et, ez, pişir, yetiştir beni.

Sensizken yarımım, takım olamam
Hasta yüreğime hekim olamam
Sensiz sinirime hâkim olamam
İflâh et, ıslah et, yatıştır beni.

Amaç kusurları fark etmek değil
Bir olup yol almak, çark etmek değil
Gidişin gözümde terk etmek değil
Resmen ulu orta satıştır beni.

Belki sana göre aşkta mâziyim
Sevda enkazıyım, eski kazıyım
Birazcık değer ver gene razıyım
Keşfet, derlemine katıştır beni.

Güç yok, ardın sıra zor yürüyorum
Sofrana kabul et, tez çürüyorum
Artık bozuluyor, bak eriyorum
Ömür tükenmeden atıştır beni.

Aş artık engeli, arla cenk tutup
Gel birazcık dilek, biraz renk tutup
Ömrünü ömrümle eş kıl denk tutup
Yanaştır gönlüne bitiştir beni.

Müdür’üm dert bizim, derman da bizim
Karardı gözlerim, kesildi hızım
Harbine, darbene alıştım kızım
Devam et vuslatla çatıştır beni
Tutuştur vicdansız tutuştur beni.

26.12.2012