Yetiştinliğimin İlk Bir Günü

Ruhum on sekizinde büyüdü,
O sabah çocukluğumu kaybettim.
Üzerime düşen gölge,
Benim olmayan bir dünyanın ağırlığıydı.

Güneş tepedeyken,
Her adımım borca yazıldı,
Her nefesim hesaba geçti.
Kendi ömrüm bana ait değilmiş,
Daha ilk günden öğrendim.

Akşam oldu,
Yalnızlığın masasına oturdum.
Ne geçmiş yanımdaydı,
Ne gelecek bir umut bıraktı.
Yetişkinlik, ilk günden,
Kendi mezarının kazıcısı yapar insanı.

Geceye vardığımda anladım,
Ben doğduğumdan beri ölüme yürüyorum.
Yetişkinlik sadece,
Bu yürüyüşü hızlandırıyor.