Yetişkin Ağlaması Şiiri - Naki Aydoğan

Yetişkin Ağlaması
Ben kitap okumuyorum
Sen doğrusunu yapıyorsun okusak iyi
Ama ben kitap okumuyorum
Sıkıyor beni
Tamam, okuma ama sende beni sıkıyorsun
Zorunlu iş ilişkilerimiz var
Doğru iletişim kurup olması gereken bilişimi sağlayamıyoruz
İşlerimiz muğlak kalıyor
Boş ver sen mi düzelteceksin
Böyle gelmiş böyle gider
Yanlışın var böyle gelmiş böyle gitmiyor
Şimdi her şey dijital
Araç gereçlerimiz akıllı
Biz akılsız kalırsak teknolojiye nasıl yön vereceğiz
Evrim tersine döner hayvanlaşmaya evriliriz
Bir daha mı geleceğim dünyaya
Yani sen sonsun ölünce sonlanacaksın öyle mi?
O zaman niye bu yaşam mücadelen, çaban
Bağırıp çağırman debelenip durman canlı var oluşun
Neydem öldüreyim mi kendimi
Allah’ın verdiği canı Allah alır
Bak ne güzel dedin canlı dedin
Canlı olmanın yegâne özelliği okumaktır
Her canlı okur
Kaç duyusu varsa hangisi daha çok gelişmişse
En çok o duyusuyla çevresini okur ve eylemini belirler
Dinlemek ve işitmek bakmak ve görmek eylem ne
Ya saldırmak ya kaçmak ya da selamlaşıp her kes kendi canına
İnsan okuduğunu konuşup ve yazarak coğrafya ötesine iletir
Canlılığını soyut iletebilir de ben okumam deme
Kitap okumasan da hayatı okursun bu bana yeter dersin
Ama öfkelisin bağırarak konuşuyorsun başkalarını suçluyorsun
Demek ki hayatı okuman yeterli değil düşünceni besleyemiyorsun
Huzursuz öfkeli bağırarak ağlıyorsun aslında, yetişkin ağlaması