Sonra gecenin karanlığından bir çığlık duyulur;
''Yetişin lan! boğuluyorum. aklımı kaybettim! ''
Ama ne duyan vardır nede umursayan..
mutluluk olsa duyardınız değil mi :)
ama şimdi bu ölüm çığlıklarımı duymayacak kadar sağır
ve bu acımı görmeyecek kadar körsünüz.
Kayıt Tarihi : 21.1.2015 00:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!