Yetişin İmdadıma Şiiri - Adem Ulutaş

Aç, susuz, uykusuzum bombalar altındayım,
Anam, babam, kardeşim yok oldu emmim dayım,
Vatanında vatansız oldum bahtı karayım,
Yangınlar içindeyim şu çıkan duman
benim.
Yetişin imdadıma halim çok yaman benim.

Çocuklar masum olur kimseye şerimiz yok,
Saklanacak sığınak gidecek yerimiz yok,
Yarasız bedenimiz yanmayan derimiz yok,
Ha öldüm öleceğim tükenen zaman benim.
Yetişin imdadıma halim çok yaman benim.

Benimde sizler gibi olmadı oyuncağım,
Enkazlar içindeyim yandı evim ocağın,
Dinmiyor ağrılarım koptu kolum bacağım,
Kaderimle başbasa kalan Müslüman benim.
Yetişin imdadıma halim çok yaman benim.

Ehli küfür bir olmuş ölüm başta kol gezer.
Bizi ölüm korkutmaz sahipsiz olmak üzer.
Hani insan hakları güçlü gücsüzü ezer.
Şehadet Haktan diyen sarsılmaz iman benim.
Yetişin imdadıma halim çok yaman benim.

Zalim insafa gelmez Adem yazma boşuna,
Kimse seni anlamaz gelmeyince başına,
Göz dikmişler vatanın toprağına taşına,
Çepeçevre sarılmış yok olan vatan benim.
Yetişin imdadıma halim çok yaman beni.