Yetişemez Oldum Şiiri - Tahir Özdemir

Mevsimler geçiyor ayların hızına yetişemez oldum
Arayanlar ölümsüz sanıyorlar kendini bilemez oldum
Her gün aynı sadece günler değişiyor bu ne telaş
Savruluyorum sel oluyorum yetişemez oldum

Zararı ziyanı aramaz oldum yorgun düştüm
Bir rüyadır biter insan başa döner sandım
Cümle cihan bir hız içinde bu ne telaş
Gökyüzü önümde baka baka eskitir oldum

Geceler derman olmuyor gündüzümü anlamazken
Baharlar gelip geçiyor bir naz bir edasını bilmezken
Bana yine yeniden gel
Hasret oluyorum özlem oluyorum kendime yetişemez oldum

Yüzü gülsün diye tabip bile ilaç kullanır
Bir umut çıkar diye beklemekten insan paslanır
Sokaklarda insanlar barut gibi dolanır
Har oldum köz olmasını beceremedim