Yetişemedim Şiiri - Osman Kaya Malatya

Yolumu kestiler hızlı koşarken,
Zaman akıp gitti yetişemedim,
Köşelerde garip gibi yaşarken,
Eyvah gençlik bitti yetişemedim.

Dertler yüreğimi yaktı kavurdu,
Esti rüzgar yaprağımı savurdu,
Nice nice yere vurdu devirdi,
Hayat mecnun etti yetişemedim.

Derman bulunmuyor gizli yaraya,
Özlem duydum mutlu geçen süreye,
Su aldı sapladı bizi karaya,
Gemi erken battı yetişemedim.

Birkaç tatlı anı mazide kalan,
Bu dünya’nın şanı şöhreti yalan,
Gönüldür sevdiğin önemli kılan,
Derdime dert kattı yetişemedim.

Acıdan kederden ibret almışım
Meğer bir başıma yalnız kalmışım,
Sevda yordu beni bir hoş olmuşum,
Gayri gücüm bitti yetişemedim.

Kaya’m yaşadıkça geliyor başa,
Asla haksızlığa etmem temaşa,
Kendimi benzettim çırpınan kuşa,
Haramiler çattı yetişemedim.