Yetişemedim Şiiri - Mustafa Ayvalı

Söz sırası geldi de bahara,
Gaflet derun intizardan sıyrılışta
Asılı kaldı gözlerim boşlukta…

Şimdi tarlalarda gelincikler vardır
Alı kanımdan, siyahı yanığımdan
Çayır kokuyordur burnu sızlatan,
Gök gürültülü yağmurlarımdan.
Çiğdemler açmıştır
Güneş yüzün, ten kokundan.
Şeytan diyor ki! Çık dağlara
Yetişemedim, yaz önünde,
Tozu dumana katan rüzgâra.

Şimdilerde;
Tuz lekeli gömleğimden daha mavidir deniz.
Gelinlik beyazı martılar süzülür
Meltem akımlarında,
Kırışık çarşafımdan daha düz,
Sigara yanığı yorganımdan daha sıcaktır.
Saçların gibi eylim eylim salınırken yosunlar,
Aheste yüzer allı pullu balıklar.
Ruhum diyor ki! Açıl deryalara
Kolum kırık, bilendim,
Kulaç atıp aşamadığım dalgalara.
Yetişemedim, kışı geride bırakıp,
Baharı yüreğine alan, ak yelkenli yatlara.

Artık kuşa döndü zaman,
Düşleri okşamayan gün
Yüreğimi gecelere salacak,
Gece beni taşımaktan yorgun.

Benim sevdalarım vardı
Ufuk çizgisinde asılı kalan,
Düşlerim vardı
Kaf dağının ardında yaşayan.
Rüyalarım vardı,
Son hazanda yaprak gibi savrulan.
Şimdilerde;
Sırtımda bir hayatım kaldı,
Onu da umman aldı.

Amasya