Yetişemedim
Yarım bırakılan gülüşün ardında yürüdüm
Çoştum çoştum umutların yolunu bulamadım
Elzem düşlerin doruklarına çiçekler bezdim
Koştum koştum ah çocukluğuma yetişemedim
Baygın, kırılgan bakışların hüznüne karıştım
Siyahın beyazla zıddıyım hayatla ayrıştım
Cesareti giyindim zalimler ile yarıştım
Koştum koştum ah çocukluğuma yetişemedim
Aynanın arka yüzü gibi zifiri sokaklar
Zamanı çalıyor bitmek bilmeyen soğuk aylar
Ömürden dem vuruyor düne çevrilir sayfalar
Koştum koştum ah çocukluğuma yetişemedim
Kıyıdaki dalganın hırçın sesinde boğuldum
Rüyasına uyandığım gerçeklerle yoğruldum
Dalından kopartılmış bir yaprak gibi savruldum
Koştum koştum ah çocukluğuma yetişemedim
Kalabalığa düştüğüm yalnızlığa karıştım
Saçıma kördüğüm astığım dünyayı dolaştım
Uzun ince nice engebeli yolları aştım
Koştum koştum ah çocukluğuma yetişemedim.
Tarih:3 Eylül 2021
Kayıt Tarihi : 2.2.2023 19:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!