Yetişemedim Şiiri - Süleyman Eser

Yetişemedim
Kuru yaprak misali düştün
Üşüdüm duyunca son nefesini.
Esen rüzgârların peşinde
Eşkâline koştum umudunun.
Uğramasın varlığımız günaha.
Hazan vakti gelmeden üstüne,
Küskünlüklerimi örttüm.
Ömrümün son demini dök
Kör kalmış gençliğime.
Geçmesin zamanımız göçlerle,
Göklerde kavuşsun gözlerimiz.
Görmesin son baharın derdini,
Derman umduğum beden.
Medeni bir hayat olsun doğrusu,
Boğmasın aklımın yolunu rüzgâr.
Üzgün ve yorgun anılar istemem,
Mest etsin beni varlığınla geçen
Gecenin seherindeki umut.
Unuttuklarım aşmasın boyumu,
Oyun oynayan çocukluğum
Kucaklasın sıcak anıları.
Anıt çınarlar görmesin
Sinesine ateş düşen kuru dallarını.
Allanıp yeşillenip geldim bahara
Harlanıp da yok etme beni,
Benliğim tutarsız kaldı
Azaldıkça ışığımın rengi,
İnlerim, söylerim, durmaz dilim
Yetişemedim...

18.11.2022