Yetişecek Şiiri - Bahattin Tonbul

Sevdaların aşkların bulunduğu son yerde
Bir koku bir ses getir,o an bana yetecek
Yaşanan bu sevdayı,ölüm ayırdı birde
İlk ayrılık ilk hasret,acılar getirecek

Geçmişin bir rüzgardı,esiyor püfür püfür
Güneş sanki doğacak,yüzüme sevda üfür
Göğsündeki o yara,çaresiz bana küfür
Gözlerinde özlemim,sevdanı eritecek

Bir bakmışın yanında,son geçmişim uzakta
Gökteki yıldız gibi,ışıkların uzakta
Sana yalvarıyorum,sensiz olmak kızakta
Yüreğimde o hasret,aşkımı eritecek

Sen siz ağlıyor iken,gözyaşlarım bitmedi
Ay dolanıp giderken,umutlar tüketmedi
Hergün ufukta akan,bulutlar yoketmedi
Rüyalarımda hasret,aşkımı bitirecek

Demedin yüreğime,her gün yeni sil baştan
İzlerimi kaybetme,ağzın yanmış bu aştan
Bakışların değişmiş,atıver onu kaştan
Hayallerin tükense,aşkımı getirecek

Bahattin’im gelmişsin,yok olmaz özellikler
Gecelerde saklanmış,kaybolan müzelikler
Yaratana el açmış,bitmez o güzellikler
Zamanları yitirmiş,toprağı yetişecek
Bahattin Tonbul
3.3.2012