çalıyor sazını abdal
can evimizde
oysa
yüreğimin telidir
beni divane eden
terazisidir kırık bir saz
elleri ceviz
gözleri kestane
gördüm nereden geldiklerini
sarmışlardı kiraz ağacını bir güzelce
sesini çıkarmadan öylece duruyordu
ağaç
Güz ayında yaban düşler büyütüm
gül tadında
göğü çalınmış kentlerde
varsıl gülüşler kondurdum yüzüne
biriktirdiğim deniz kabukları
yüzgörümlüğü olsun diye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!