Yetiş İmdadıma Cara Sevdiğim

Ömrümün güneşi açtı gidiyor,
Yetiş imdadıma cara sevdiğim.
Sadık dost olanlar ikrar güdüyor,
Boşuna bağlama kara sevdiğim.

Bu dünya durdukça sende durasın,
Evdiğin menzile her an varasın
Oğlunla, kızınla oba kurasın
Yolun uğramasın hara sevdiğim.

Yolun düşerise hoyrat ellere
Zülfünün telinden verme yellere
N’olursun kapılma coşkun sellere
Kendini düşürme dara sevdiğim.

Ezgini de bu günlerde hüzün var
İnan şu gönlümde senin nazın var.
Hiç bitmeyen bahar ile yazın var
Gel düşürme beni zora sevdiğim.

9/9/2000 ANKARA