Yetiş Ey Ahali! Şiiri - Kemal Okumuş

zaman demişlerdi bana hani ya her şeyin ilacı.
ben bilmezdim ki bu ilacı bu kadar acı.
akrep böğrüme saplanmış yelkovan beynimde dönüyor.
yetiş ey ahali vakti gelmeden bir sevdalı öldürülüyor!
her kimde kaldıysa hakkım ak süt gibi helal olsun.
ben gün yüzü görmedim tüm günler onların olsun.
ben sevdikçe insan gömlekliler vurdukça vuruyor.
öyle batırdılar ki güneşimi kızarıyor da yine doğmuyor!
yetiş ey ahali adam gibi bir sevda öldürülüyor.
bu ne nefret sizlerde, ne böyle bu kin?
ben güzel sevdim, sözleriniz neden böyle çirkin?
siz sevince oluyor da ben sevince neden olmuyor?
sizin yüreğiniz göklerde benimki neden yerde duruyor?
yetiş ey ahali safça bir yürek ayak altında eziliyor!