Yetiş Şiiri - Arzu Kılınç

Senden giderken hep yürüdüm ben,
Hep yürüdüm,
Yavaş yavaş uzaklaştım..
Olur da arkamdan gelirsen
Koşarak yorulma diye..
Senden giderken hep yürüdüm ben..
Ama arkama hiç bakmadım...

Kabusların bekçilik yaptığı
Yorgun rüyalar biriktirdim gecelerimde..
Hep yürüdüm,
Sen o kabuslara denk gelme diye.

Kalbim karanlıkta yüzünle bulurken yolunu
Işığını kandil yapıp ruhuma
Yürüdüm yorulmadan
Sen aydınlıkta bul beni diye..

Senden giderken,
Hatıralarımı gömdüğüm mezarlara
Kan damladı..
Kırmızıya boyandı çiçek sandığım yıldızlar
Senden giderken ben,
Ölüyordu içimde selası okunan
Her bir cümle..
Ve kalıyordu gözümde yazılamayan şiirler..

Durdum..
Çok yoruldum ve durdum..
Vazgectim yürümekten..
Gözün aydın sevdiğim
Seni yaşayamadan ölüyorum..

Yetiş bana..
Oku selamı,
Kaz mezarımı,
Göm beni,
Ve Sen at ilk toprağımı.