Yetiş Şiiri - Hüseyin Gürsoy

Adı güzel şevketli yâr hastayım
Ecel memurları gelmeden yetiş
Can veriyom ölüm döşeğindeyim
Azrail canımı almadan yetiş

Has(i) ret gözlerim yola bakmadan
Kefenim biçilip suyum akmadan
Ecel döşeğinde canım çıkmadan
Ömrümün çiçeği solmadan yetiş

Helâl et hakkını gel yanım’otur
Çenem bağlamaya bir yağlık* getir
Salacamdan sen tut mezara götür
Canlar cenazemi kılmadan yetiş

Komşularım yok ki kabrimi kaza
Yavrularım yok ki tabutum düze
Karanlık kabire on arşın beze
Sarmadan koymadan ölmeden yetiş

Âşıkların cenaze namazını
Güzel kılar güzel yumar gözünü
Ayrılık türküsün ölüm sazını
Günahkâr Hüseyin çalmadan yetiş