Yetiş Şiiri - Cemal Gökgöz

Yıllarca beklediğim gülüşlerinle geldin
Yağmur ılıklığında bakışlarınla
Gönül telime dizdiğin notalarda
Aşkın çalıyordu.

Gecelerde çıkan ayım
Gündüzümde güneşim oldun
Isıttın yaktın
Ellerin çok soğuktu
Yüzün herkesten sıcak

Neden geldin? Neden?
Unutamayacağım gülüşlerin neden?
Ellerin ellerime değil, gönlüme değdi.
Yokluğunda yüreğim üşüyecek
Ne güneş ne kor ısıtacak

Gözlerim Beşiktaş, Ortaköy’de
Sahillerde, yokuşlarda
Kıyılarda, köşelerde,
Seni arayacak, seni soluyacak

Söyledim mi sana, dün gece
Kokun kalmıştı ellerimde
Yıkamak istemiyorum ellerimi
Senden kalan tek şey…
Çok mu görüyorsun
İstersen yıkarım ellerimi
Ama kalbimden seni hangi su çıkarabilir
Hangi deterjan söküp alabilir.

Ellerin veda edercesine soğuktu dün gece,
Anlamalıydım.
Bu gülüş ama beni bırakmaz dedim.
Belki de seni çoktan kaybettim.

Bana sarılmaların veda mıydı?
Bir son rüya mı?
Söyledim mi sana,
Dün gece dudakların kaldı dudaklarımda
Unutmayacağım, anılarımda yaşayacak
Defterimde bir gül goncası gibi
Taşıyacağım dudaklarımın arasında dudaklarını

Ne kadar da çok sevmiştim seni…
Seviyorum seni ne olur gün doğmadan gel
Güneş çıkmadan güneş gibi doğ
Gecemde ayım ol

Belki bu son, belki bir bitiş
Ya yetiş

Cemal Gökgöz