Yetinmekliğindeyim Şiiri - Yiğit Afşin

döndü dünyam…düşüverdim aşkının yazgısına…
kalktım hep…hep…acımadı ki!

Zaman yoktan tenhalandı avuçlarımda…
Sağaltırken yazık sevmeleri,
Savuruverdim kor nefesleri…
Zamandı…devranlaştı parmağımın ucunda.

Kırılgandı cümle yiğitlenmeler!
Vazgeçilmezlikler yalnız yapraklanırdı…
Kurşun rengine bezendi sayfalar,
Gölgeler mühürlere…
Malumdu ezberlerin makamı.
Bilirdim…
Bilir miydi?
Suskundum; artakalmıştı!

Ne de olsa zaman vardı.
Yitirdiğimiz kaç kezler?
Çoğalmaların sonsuza dek dileğinde,
Zaman kıskançlığındaydı gelip geçmeler…
Kavilde murad almaktı!
Evveldim…
Evvel miydi?
Uyuttum; yaldızlı masaldı!

Olmasın sabahlar, olmasındı…
Ay karanlık, güneş terler mi temaşa?
Kan rengi ah’ın dilinde sığlanırdı.
Her ateşte visaldi duman…
Kısmettim…
Kısmet miydi?
Unuttum; diz yarasıydı!