Yetinmek Şiiri - Hayrettin Türk

Aç kalkmışım nice sultanlar sofrasından
Davetkar davetlere midem bulanmış
iğrenmişim...

ekmek soğanla yetinmişim
utangaç davetlere alışmış
sevmeyi öğrenmişim...

yaşayıp okumadığım masalları
bir kuş olup kaf dağında
kanatlanmışım...

fazla uçmuşum sonra
çarpmış gerçekler yüzüme
yaralanmışım...

her yürekten bir iz yüreğimde
topladım, böldüm çarptım
hepsi sen, anlamışım...

anlar içinde bir an
anlar içinde her an
hep seni yaşamışım...

sen; adın sevda, yolun aydınlık
bitmesin diye hep büyün
aramakla yetinmişim...