Yetinemeyen Şiiri - Ersan Yüksekkaya

Yetmiyor artık gülmek,
Saklayamıyorum içimdekini,
Yetmiyor artık en nadide parçalar,
Durduramıyorum gözlerimi,
Ölümü arzularken bir gece deminde,
Sesler kesiliyor zihnimde,
Ve ruhum kendini yavaş yavaş parçalar,
Tutamıyorum artık kendimi,
Korkuyorum her şeyden,
Bitmek bilmez bir sevdadan,
Veyahut sonsuz bir tartışmadan,
Yetmiyor artık en acı verici düşler,
Kalbim bu denli acırken,
Yetmiyor artık ölümü düşlemek...