Yetindim Şiiri - Mehmet Fatin Baki

Gurbette yanan bahçede bülbülle yetindim
Bağrımda derin cerha açan gülle yetindim
Cerha = yara

Huysuz feleğin çarkını durdurmağa gelmez
Ben vakti değil belde tebeddülle yetindim
Belde = memleket Tebeddülle = değiştirerek

Şahsımda kanâat ve sabır haddi çoğaldı
Fürkat dolu her cevre tahammülle yetindim
Fürkat = ayrılık Cevr = eziyet
Tahammülle = katlanarak

Çoktan beri hiç görmediğim sevgili dost
Eşkâlini rüyamda tahayyülle yetindim
Tahayyül = hayal ederek

Sevdiklerimin hüsnüne manzume yazarken
İlhamla gelen hissi tekemmülle yetindim
Tekemmülle = geliştirmekle

Emmâre nefis şehveti tatmaktan usandım
Kalbimdeki kör nefsimi tahallülle yetindim
Emmâre = cebreden Tahallülle = tahlil etmekle

Sehven dediğim lafzı düzeltmek gerekince
Birden bire uydurma tahallülle yetindim
Sehven = yanlışlıkla Tahalülle = bahane ile

Toplantıya gitmek çok ehem saymama rağmen
Her çağrıya gitmekte tedellülle yetindim
Tedellül = nazlanarak

Bahtım kararıp her şeye ters geldiği günler
İnslerden uzak köyde tebettülle yetindim
İns= insan tebettül = inzivaya çekilmekle

İhlasla çalıştım kaderin verdiği mühlet
Ömrüm boyu Allâha tevekkülle yetindim
Tevekkülle = kadere razı olarak

Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün
/ / . . / / . . / / . . / /