çürüyen umutlarında acılar seni pakladı koca şehirde
aynanı bıraktığın kentten babanın gözyaşlarını özledi ölüm
bana sarılarak ağladığın mezar taşının anısında gözlerim nemli
bekleyişim ölüm kadar taze,ayrılık da bendimin babası
çocukça oyalandığımız saklı bahçenin bahtını taht eyledim
sevmenin gözlerine baktım bir çocuk neşesiyle kucaklarıma hecelendin
uyandığımda son yakalanışın ateşine şifrelenmişti
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta