Yetimlerin Şiiri - İbrahim Çiçek

Yetimler her zaman boynunu büker
Günü böyle geçer hep yetimlerin
Yarım nefes ile yaşar içini çeker
Günü böyle geçer hep yetimlerin

Gözleri suludur daim yaş döker
Her yıl acısını yeniden içine eker
Çektiği acılar belini büker
Günü böyle geçer hep yetimlerin

Eksiklik hisseder yüzleri gülmez
Ana baba görmemişler o tadı bilmez
Ana baba sevgisini hiç kimse vermez
Günü böyle geçer hep yetimlerin

Hiç görmemişler ana baba yüzünü
Ah diyerek hep dövdüler dizini
Ağlamaktan kör ederler gözünü
Günü böyle geçer hep yetimlerin

İbrahim der,acılarla geçer yetimlerin zamanı
Birisi anneciğim babacığım dedimi onların çıkar dumanı
Yüce mevlam yazmış böyle fermanı
Günü böyle geçer hep yetimlerin